This World s13e01 Episode Script
Three Days of Terror: The Charlie Hebdo Attacks
Dit programma bevat schokkende beelden In november 2015 werden 130 burgers in Parijs vermoord door IS-terroristen.
90 daarvan stierven bij de Bataclan concertzaal.
De oorlog was 10 maanden eerder begonnen op een steenworp afstand van het Bataclan, op de redactie van satirisch magazine Charlie Hebdo.
Nu, een jaar later, ziet u hier het verhaal van de driedaagse jacht op de Charlie Hebdo-moordenaars.
De eerste IS-aanslag op Parijs.
Charlie Hebdo opereerde al vrij anoniem sinds ze 9 jaar eerder cartoons over Mohammed publiceerden.
Er waren geen bordjes of naamplaten op de deur van hun redactie, en er zat een toegangscode op de deur.
Aan de andere kant van de gang zat TV-producent Premieres Lignes.
Die ochtend hadden de journalisten van Charlie Hebdo juist een vergadering over hun volgende uitgave.
Iets na 11:20 stopte een kleine zwarte auto met twee mannen erin.
Bij de vooringang vermoordden zij Frederic Boisseau, de concièrge.
Ze kenden de indeling van het gebouw niet en gingen naar de 3e verdieping - boven Charlie Hebdo - waar een postbode een pakje bij een filmbedrijf afleverde.
Terwijl de schutters door het gebouw stormden op zoek naar Charlie Hebdo, barricadeerden de werknemers van Premieres Lignes hun deur.
In de vergaderruimte van Charlie Hebdo had niemand iets gehoord.
Cartoonist Corinne Rey, ook wel Coco genoemd, ging zojuist weg om haar dochter op te halen.
De schutters dwongen haar om hen naar Charlie Hebdo te brengen, en om de deurcode in te voeren.
Een beveiligingscamera toont het moment waarop de schutters met Corinne naar de receptie liepen.
Eén van hen doodde de webdesigner en ging op zoek naar de schrijvers, en cartoonisten van Charlie Hebdo.
Toen het vuur werd geopend, ontsnapte de staf van Premieres Lignes naar het dak, recht boven de vergaderruimte van Charlie Hebdo.
De schutters waren minder dan 2 minuten binnen.
Ze hadden 36 schoten afgevuurd.
Nu gingen ze terug naar de straat.
Terwijl de staf van Premieres Lignes op het dak zat, arriveerden 3 politieagenten per fiets.
Ze wisten nog niet wat er gaande was.
Agent Ahmed Merabet schoot op de zwarte auto, terwijl de schutters wilden ontsnappen.
De aanval had 15 minuten geduurd.
12 mensen waren gedood, waarvan 10 bij Charlie Hebdo.
Eén van de eersten ter plaatse was een eerste hulp-arts, die toevallig in de buurt was.
De politie was geschokt over de moord op één van hen, en wist nog niets van de slachting bij Charlie Hebdo, slechts één straat verderop.
Drie kilometer van Charlie Hebdo ruilden de schutters van auto.
Een forensisch team onderzocht de verlaten auto, en vond de ID-kaart van een jonge Fransman, Saïd Kouachi.
Cherif en Saïd waren Franse staatsburgers, geboren in Parijs.
Cherif was 32 jaar, Saïd 34.
Terwijl de lichamen van de Charlie Hebdo-medewerkers werden weggehaald, kwam de Parijse bevolking de straat op.
Terwijl het volk toekeek bereidde nog een jonge Fransman zijn aanval voor, ditmaal in naam van een andere terreurgroep.
Kort na 8 uur 's morgens sloeg de IS-schutter toe in Montrouge, een voorstad van Parijs.
De kogel raakte Clarissa Jean-Philippe, een ongewapende agente, die naast Laurent stond.
Clarissa Jean-Philippe kwam nooit meer bij kennis.
Haar moordenaar verdween in de straten van Parijs.
Toen de politie de jacht opende op haar moordenaar, kwamen de Kouachi's weer boven water, 85 km van Parijs.
Saïd had een bazoeka, maar ze kwamen enkel snacks kopen.
Ze verdwenen net zo snel als ze gekomen waren.
22 uur waren verstreken na de slachting bij Charlie Hebdo.
Terwijl honderden agenten de wegen ten noorden van Parijs afsloten, hadden de rechercheurs een doorbraak in de zoektocht naar Clarissa's moordenaar.
De schutters van Charlie Hebdo sliepen die nacht in een bos, 35km van waar ze voor het laatst gezien waren.
Kort voor zonsopgang kaapten ze een auto.
De chauffeur bleef ongedeerd en belde de politie.
De Kouachi's stopten bij een drukkerij in het stadje Dammartin.
De eigenaar had koffiepauze met zijn medewerker Lilian.
Een half uur ging voorbij en het verband werd opnieuw aangebracht.
Onderhandelaars probeerden contact met de broers te krijgen, maar de pers was hen voor.
Terwijl de kranten bol stonden van de broers Kouachi, probeerde Coulibaly, in zijn martelaarsvideo, ook een beetje credit te pakken.
Rond het middaguur reed hij naar een koosjere supermarkt, kort voor de zaak zou sluiten wegens de joodse rustdag.
De videobeelden maakten een opname van hem, voor de ingang, met een zware sporttas.
Terwijl Coulibaly de supermarkt binnen ging, vluchtte een groep klanten de trap af naar de kelder.
Coulibaly vond een klant, die zich achterin de zaak verstopt had.
Hij sleurde hem naar de kassa en schoot hem dood.
Op de hoek van de straat filmde een omstander hoe de politie arriveerde.
Toen het luik was gesloten, zette Coulibaly de gijzelaars bij elkaar.
Yoav Hattab zat in de groep die uit de kelder kwam.
Toen hij om zich heen keek en de lichamen zag van Coulibaly's eerste drie slachtoffers, besloot hij tot actie over te gaan.
Yoav wilde schieten, maar het wapen haperde.
Coulibaly schoot twee keer.
Elite-eenheden zetten de omgeving af en planden hun aanval.
Binnenin de supermarkt ontdekte Coulibaly Lassana's ontsnappingsroute: de nooddeur aan de zijkant van het gebouw.
Toen Coulibaly zijn gesprek met de pers beëindigde, zette hij zich schrap voor een lange belegering.
Terwijl de gijzeling voortduurde, wisten een paar gijzelaars familie en vrienden te bellen.
Tweeënhalf uur later sprak Coulibaly eindelijk met de onderhandelaar.
Bij de drukkerij 40 km verderop wachtten de speciale eenheden.
Zeven uur na het begin van de gijzeling zagen scherpschutters beweging in de drukkerij.
Terwijl de zon langzaam onderging besloten de broers Kouachi dat het tijd was om te sterven.
90 seconden nadat ze de drukkerij uit stormden waren de moordenaars van Charlie Hebdo dood.
Lilian bleef ongedeerd.
Hij had zich 8 uur lang verstopt in het gootsteenkastje.
Het plan was, dat één van de teams door de nooddeur naar binnen zou gaan.
Een tweede team zou de hoofdingang nemen, terwijl ze het luik openden met een sleutel.
Twee uur voor zijn dood nam een gijzelaar Coulibaly's stem op.
90 daarvan stierven bij de Bataclan concertzaal.
De oorlog was 10 maanden eerder begonnen op een steenworp afstand van het Bataclan, op de redactie van satirisch magazine Charlie Hebdo.
Nu, een jaar later, ziet u hier het verhaal van de driedaagse jacht op de Charlie Hebdo-moordenaars.
De eerste IS-aanslag op Parijs.
Charlie Hebdo opereerde al vrij anoniem sinds ze 9 jaar eerder cartoons over Mohammed publiceerden.
Er waren geen bordjes of naamplaten op de deur van hun redactie, en er zat een toegangscode op de deur.
Aan de andere kant van de gang zat TV-producent Premieres Lignes.
Die ochtend hadden de journalisten van Charlie Hebdo juist een vergadering over hun volgende uitgave.
Iets na 11:20 stopte een kleine zwarte auto met twee mannen erin.
Bij de vooringang vermoordden zij Frederic Boisseau, de concièrge.
Ze kenden de indeling van het gebouw niet en gingen naar de 3e verdieping - boven Charlie Hebdo - waar een postbode een pakje bij een filmbedrijf afleverde.
Terwijl de schutters door het gebouw stormden op zoek naar Charlie Hebdo, barricadeerden de werknemers van Premieres Lignes hun deur.
In de vergaderruimte van Charlie Hebdo had niemand iets gehoord.
Cartoonist Corinne Rey, ook wel Coco genoemd, ging zojuist weg om haar dochter op te halen.
De schutters dwongen haar om hen naar Charlie Hebdo te brengen, en om de deurcode in te voeren.
Een beveiligingscamera toont het moment waarop de schutters met Corinne naar de receptie liepen.
Eén van hen doodde de webdesigner en ging op zoek naar de schrijvers, en cartoonisten van Charlie Hebdo.
Toen het vuur werd geopend, ontsnapte de staf van Premieres Lignes naar het dak, recht boven de vergaderruimte van Charlie Hebdo.
De schutters waren minder dan 2 minuten binnen.
Ze hadden 36 schoten afgevuurd.
Nu gingen ze terug naar de straat.
Terwijl de staf van Premieres Lignes op het dak zat, arriveerden 3 politieagenten per fiets.
Ze wisten nog niet wat er gaande was.
Agent Ahmed Merabet schoot op de zwarte auto, terwijl de schutters wilden ontsnappen.
De aanval had 15 minuten geduurd.
12 mensen waren gedood, waarvan 10 bij Charlie Hebdo.
Eén van de eersten ter plaatse was een eerste hulp-arts, die toevallig in de buurt was.
De politie was geschokt over de moord op één van hen, en wist nog niets van de slachting bij Charlie Hebdo, slechts één straat verderop.
Drie kilometer van Charlie Hebdo ruilden de schutters van auto.
Een forensisch team onderzocht de verlaten auto, en vond de ID-kaart van een jonge Fransman, Saïd Kouachi.
Cherif en Saïd waren Franse staatsburgers, geboren in Parijs.
Cherif was 32 jaar, Saïd 34.
Terwijl de lichamen van de Charlie Hebdo-medewerkers werden weggehaald, kwam de Parijse bevolking de straat op.
Terwijl het volk toekeek bereidde nog een jonge Fransman zijn aanval voor, ditmaal in naam van een andere terreurgroep.
Kort na 8 uur 's morgens sloeg de IS-schutter toe in Montrouge, een voorstad van Parijs.
De kogel raakte Clarissa Jean-Philippe, een ongewapende agente, die naast Laurent stond.
Clarissa Jean-Philippe kwam nooit meer bij kennis.
Haar moordenaar verdween in de straten van Parijs.
Toen de politie de jacht opende op haar moordenaar, kwamen de Kouachi's weer boven water, 85 km van Parijs.
Saïd had een bazoeka, maar ze kwamen enkel snacks kopen.
Ze verdwenen net zo snel als ze gekomen waren.
22 uur waren verstreken na de slachting bij Charlie Hebdo.
Terwijl honderden agenten de wegen ten noorden van Parijs afsloten, hadden de rechercheurs een doorbraak in de zoektocht naar Clarissa's moordenaar.
De schutters van Charlie Hebdo sliepen die nacht in een bos, 35km van waar ze voor het laatst gezien waren.
Kort voor zonsopgang kaapten ze een auto.
De chauffeur bleef ongedeerd en belde de politie.
De Kouachi's stopten bij een drukkerij in het stadje Dammartin.
De eigenaar had koffiepauze met zijn medewerker Lilian.
Een half uur ging voorbij en het verband werd opnieuw aangebracht.
Onderhandelaars probeerden contact met de broers te krijgen, maar de pers was hen voor.
Terwijl de kranten bol stonden van de broers Kouachi, probeerde Coulibaly, in zijn martelaarsvideo, ook een beetje credit te pakken.
Rond het middaguur reed hij naar een koosjere supermarkt, kort voor de zaak zou sluiten wegens de joodse rustdag.
De videobeelden maakten een opname van hem, voor de ingang, met een zware sporttas.
Terwijl Coulibaly de supermarkt binnen ging, vluchtte een groep klanten de trap af naar de kelder.
Coulibaly vond een klant, die zich achterin de zaak verstopt had.
Hij sleurde hem naar de kassa en schoot hem dood.
Op de hoek van de straat filmde een omstander hoe de politie arriveerde.
Toen het luik was gesloten, zette Coulibaly de gijzelaars bij elkaar.
Yoav Hattab zat in de groep die uit de kelder kwam.
Toen hij om zich heen keek en de lichamen zag van Coulibaly's eerste drie slachtoffers, besloot hij tot actie over te gaan.
Yoav wilde schieten, maar het wapen haperde.
Coulibaly schoot twee keer.
Elite-eenheden zetten de omgeving af en planden hun aanval.
Binnenin de supermarkt ontdekte Coulibaly Lassana's ontsnappingsroute: de nooddeur aan de zijkant van het gebouw.
Toen Coulibaly zijn gesprek met de pers beëindigde, zette hij zich schrap voor een lange belegering.
Terwijl de gijzeling voortduurde, wisten een paar gijzelaars familie en vrienden te bellen.
Tweeënhalf uur later sprak Coulibaly eindelijk met de onderhandelaar.
Bij de drukkerij 40 km verderop wachtten de speciale eenheden.
Zeven uur na het begin van de gijzeling zagen scherpschutters beweging in de drukkerij.
Terwijl de zon langzaam onderging besloten de broers Kouachi dat het tijd was om te sterven.
90 seconden nadat ze de drukkerij uit stormden waren de moordenaars van Charlie Hebdo dood.
Lilian bleef ongedeerd.
Hij had zich 8 uur lang verstopt in het gootsteenkastje.
Het plan was, dat één van de teams door de nooddeur naar binnen zou gaan.
Een tweede team zou de hoofdingang nemen, terwijl ze het luik openden met een sleutel.
Twee uur voor zijn dood nam een gijzelaar Coulibaly's stem op.